"Poczwarkę" pierwszy raz przeczytałam trzy lata temu. Miałam ją z biblioteki. Nikt tak nie szukał chyba książki jak ja, żeby mieć ją na własność, móc do niej wracać, delektować się nią. Zrobiła na mnie ogromne wrażenie; jak wielkie? Wracam do niej parę razy w roku, a czytając, zawsze mam łzy w oczach.

Decyzja Ewy mnie nie dziwi, odizolowanie Adama od rodziny też nie.

Książka wspaniale opisuje poświęcenie, ból i cierpienie matki, pozbawionej oparcia w mężu, odrzuconej przez społeczeństwo tylko dlatego, że urodziło się jej dziecko "sprawne inaczej". Ogrom miłości Myszki do matki jest zadziwiający, prawda? Terakowska ukazuje nam nienane rejony dziecięcego świata, do którego dorosły nie ma wstępu.

Książkę powinni przeczytać ci wszyscy, którzy na DARY BOGA patrzą z niesmakiem czy strachem. Gorąco polecam!!!