Użytkownik: piotrowy 23.02.2006 13:47 napisał(a):
Odpowiedź na: Kanadyjska pisarka znana ... | dorsz Eeeeee, to chyba nie to samo co autograf zdobyty osobiści.
Nie ta wartość.

Użytkownik: slawek.w 24.02.2006 01:44 napisał(a):
Odpowiedź na: Kanadyjska pisarka znana ... | dorsz Każda książka z dedykacją autora (lub nawet tylko z jego podpisem) to egzemplarz jedyny na świecie, niepowtarzalny.
Taka książka jest wyjątkowa również przez to, że biorąc ją do ręki przypominamy sobie chwilę rozmowy, czy choćby uśmiech na twarzy człowieka, który nam właśnie własnoręcznie zaświadczył, że przewinęliśmy się przez jego życie.

Niemiły mi pomysł pani Atwood. Ponuro to widzę: robot po raz n-ty odtwarza podpis, w monitorze po raz n-ty widać jakąś twarz, z głośników słychać "dziękujemy, zapraszamy".... Jakie przeżycie! Ileż będzie wspomnień!... . brrrrrr

Użytkownik: adam kopec 23.02.2010 01:41 napisał(a):
Odpowiedź na: Kanadyjska pisarka znana ... | dorsz Udało mi się zdobyć tylko jeden autograf na którym mi zależało, ale jedno jest pewne, że jeśli podpis byłby ten robiony przez maszynę, nie byłby to podpis, na którym mi zależało i miałby dla mnie mniejszą wartość.

Warto jednak spojrzeć na to z punktu widzenia pisarza, dla którego podróże mogą być męczące, a ten sposób umożliwi mu podpisanie większej ilości książek. Oczywiście książki podpisane ręcznie będę cenione bardziej, ale wychodzę z założenia, że fajniej mieć coś niż nie mieć nic ;)

Użytkownik: margines 23.02.2010 08:44 napisał(a):
Odpowiedź na: Kanadyjska pisarka znana ... | dorsz Dla mnie taka "możliwość / nowinka / "udogodnienie" " to rzecz wręcz straszna!
Co do spojrzenia okiem pisarza to...gdyby nie chciał spotykać się z czytelnikami, rozmawiać, podpisywać książek, płyt, karteczek to przecież nie musiałby.
Pomijam kwestię nie tylko podpisu, ale także dedykacji, bo taka rzecz jest dla mnie jeszcze cenniejsza!:) Każdy złożony podpis to dla czytelników magia wspomnień spotkania z tą osobą, "niemiłosiernie" dłużącego się czekania, rozmów, uśmiechów, klimatu...
Jeszcze jakże cenniejszy staje się taki autograf, a tym bardziej dedykacja, gdy daną osobę spotykamy na kolejnym wieczorku czy też na ulicy?:)

A komputer?
Da nam coś z tego?

Dla mnie są to rzeczy OBSOLUTNIE NIEPORÓWNYWALNE!

Użytkownik: aleutka 23.02.2010 09:30 napisał(a):
Odpowiedź na: Dla mnie taka "możliwość ... | margines Hahaha nie musialby. Wlasnie ze by musial, czesto umowy sa bardzo szczegolowe w tym wzgledzie. Udzial pisarza w promocji ksiazki jest oczywisty i nie zawsze pyta sie dana osobe o zdanie. I czesto jest to dla autorow ciezki los. Juz Chmielewska o tym mowila - z jednej strony to jest niesamowicie motywujace a z drugiej wyczerpujace i ona nie zna pisarza, ktory by to bez zastrzezen lubil. Dla osoby niesmialej (a sporo pisarzy zalicza sie do tej kategorii) koniecznosc wystapienia przed publicznoscia oznacza dodatkowo paralizujaca treme.

Ja takze - gdybym zbierala autografy - wolalabym odreczny, ale rozumiem idee Atwood, wydaje mi sie zabawna i na czasie. Dla samotnikow to wybawienie. O ile pamietam sama Margaret jest bardzo nowoczesna, uzywa bez zahamowan wspolczesnej technologii lacznie z jakims blogiem czy twitterem. Mysle ze w przyszlosci tak wlasnie bedzie. Ale ja mam dosc nietypowe spojrzenie na sprawe - uwazam ze pisarze sa od spotykania w ksiazkach. Tam jest to, czym chca sie dzielic. Gdyby chcieli swiatel rampy zostaliby aktorami. Jezeli czulabym potrzebe porozmawiania z autorem o ksiazce napisalabym na adres wydawnictwa i tyle.