Pozornie centralną postacią powieści wydaje się być młody pisarz - Jay. Wydaje się, bo narrację prowadzi Kilkunastoletnia Butelka Wytrawnego Wina. Opowiada o swoim przyjacielu romantyku, który zatracił własną pisarską siłę. Zatracił także poczucie bezpieczeństwa w rzeczywistości. Zarówno w swojej twórczości, jak i wyobraźni powraca wciąż do lat dzieciństwa. Za sprawą pułapki pamięci świat ten okazuje się bardziej interesujący, niż był w rzeczywistości. Pod wpływem impulsu Jay kupuje posiadłość we francuskiej wiosce Lansquet - i rusza lawina wspomnień z przeszłości.

Powieść, jak większość twórczości Joanne Harris, przesycona jest intensywnymi zapachami. Tutaj może nie tyle sam zapach jest ważny, ile atmosfera, jaką niesie ze sobą. Ciężka, gęsta aura domu wiejskiego, rozpalone powietrze, lepkość owoców. Wspomnienie wakacji z dala od zgiełku.

Jest jeszcze coś, co mi się podobało szczególnie. Relacje młodego człowieka i starego winiarza. Wprowadzanie w tajniki sztuki wyrobu trunków to nie tylko szkoła kunsztu, ale przede wszystkim pomoc w odnalezieniu się wśród rówieśników. Mądra przyjaźń, która wcale nie przetrwała próby czasu.