Chwyciłam "Zbrodnię i karę", bo to była moja lektura szkolna. Siostra, jak tylko zobaczyła tę książkę na mojej półce, powiedziała mi: "Odpuść sobie". Ale ja, jako przykładna uczennica, zaczęłam ją czytać.

Książka jest swoistym kryminałem. Ale mimo to czyta się ją fenomenalnie. Bohater dokonuje zbrodni w myśl ciekawej teorii eliminacji słabych na rzecz mocnych. Co dalej? Przeczytajcie. I to nieprawda, że czyta się ją jak akta zbrodni. Jest to po prostu historia o działaniu... hmmm... zbrodniarza? a może lepiej: mordercy?

Dostojewski stworzył świetny portret psychologiczny głównego bohatera. Mało pisarzy potrafi stworzyć takiego bohatera. Niby wiesz wszystko, a ciągle cię zaskakuje...

Polecam tę książkę, jest warta godzin poświęconych na czytanie!