To nietypowa biografia. Nie wiem nawet, czy słowo biografia jest tu odpowiednie. Autorka śledzi dramatyczne losy małżeństwa poetów - Teda Hughesa i Sylvii Plath - opierając się niemal wyłącznie na analizie ich twórczości, a rezygnując prawie zupełnie z opinii i wspomnień tak zwanych "świadków". Materiał jest niezwykle bogaty. Cała twórczość tragicznie zmarłej Sylvii Plath miała charakter autobiograficzny. Pośmiertnie zostały opublikowane również jej "Dzienniki" i "Listy do domu", które niemal natychmiast stały się bestsellerami. Dotychczas więc znaliśmy tylko jej historię. Ted Hughes milczał uporczywie przez lata.

Dopiero opublikowane w 1998 roku, na kilka miesięcy przed śmiercią autora, "Listy urodzinowe" - zbiór poezji Hughesa poświęconych w całości jego zmarłej żonie, odsłoniły punkt widzenia drugiej osoby dramatu. Hughes nie skarży się w swoich wierszach. Rok po roku, wydarzenie po wydarzeniu analizuje poetycko cały ich dramatyczny związek. To wiersze przepojone głęboką miłością, która jednak nie zdołała ocalić ani ich małżeństwa, ani samej Sylvii.

Erica Wagner pozwala poetom mówić. Nieustannie cytuje. Zestawia opisy tych samych zdarzeń, miejsc, przedmiotów w relacji obojga. Jest to tym ciekawsze, że Hughes w swoich "Listach..." nawiązuje bezpośrednio do twórczości żony, nadając niejednokrotnie wierszom te same tytuły i tocząc z nią nieustanny dialog. Obraz, który maluje się przed oczami czytelnika, jest przerażający i fascynujący zarazem. Wydaje się, że wiersze Plath dopiero w interpretacji jej męża nabierają pełnej wymowy. Książka głęboko porusza. Narrator jest tu prawie niewidoczny. Wydaje się, że słuchamy Teda Hughesa, a właściwie w jego wyznaniach obserwujemy całe dzieje tego niezwykłego związku.

Nie poznamy może jednej bezwzględnej prawdy o tym, kto zawinił. Ale na pewno zrozumiemy ich oboje. Paradoksalnie, czuły i przepojony bólem stosunek Hughesa do Sylvii pozwala również lepiej zrozumieć i polubić ją samą.

Książka wstrząsa... obnażoną siłą uczuć, tragizmem, lękiem, rozpaczą Sylvii, fatalizmem Teda, ich prywatną, obłąkaną mitologią, wyobraźnią poetycką obojga. Nie można przejść obok niej obojętnie.