Ten sam dobry autor "Lśnienia" i "Christine" w "Dolores Claiborne" odstępuje od budowania atmosfery napięcia i grozy. Cała książka jest monologiem tytułowej bohaterki. Przyczyną tego monologu jest przesłuchanie w sprawie śmierci starszej kobiety, u której Dolores pracowała w roli opiekunki. Nadprzyrodzone zdolności, w których tak lubuje się King, zostały tutaj pomniejszone do epizodycznego "trzeciego oka" - przeczucia, które bohaterka potrafi odczuwać. Mimo tego książkę czyta sie z rosnącym zainteresowaniem i zmieniającymi się odczuciami w stosunku do głównych bohaterów w miarę rozwijania się akcji.