Połowa lat osiemdziesiątych. Bajklandia - miasto rowerów, tak jak cała Polska pogrążone w kryzysie i szarej beznadziei. Ania Kropelka mieszka w małym domku z prababcią, babcią, dziadkiem i kotem Dziurawcem. Czeka na mamę, której udało się wyjechać za ocean. O takiej ucieczce marzy większość mieszkańców Bajklandii. Reszta czeka na cud. Ania nie chce wyjeżdżać, bo dla niej Bajklandia to miejsce wyjątkowe. Może dlatego, że nie zna innych, ale możliwe też, że bardzo boi się tego, o czym śpiewają Chłopcy z Placu Broni: "Tak niewiele miałem, tak niewiele mam, mogę stracić wszystko, mogę zostać sam". Woli więc zostać i cierpliwie czekać. Na co? Na miłość, na przyjaźń i może trochę na cud? A gdy to wszystko się pojawi, okaże się, że to nie koniec kłopotów. I że życie wcale nie staje się prostsze.

O czym jeszcze opowiada "Zielone jabłuszko"? O tym, na co najlepiej stawia się włosy, jak zrobić kąpiel w stylu "Pogoda dla bogaczy" i smaczne wino z dojrzałego żyta. Słowem: jak nie zwariować, kiedy wokół panuje chaos i absurd.

[Prószyński i S-ka, Warszawa 2004]