Monografia Elizabeth Abbott na temat celibatu nie ogranicza się do historii wstrzemięźliwości seksualnej w dziejach Kościoła Katolickiego, jak w Polsce, kraju na wskroś katolickim (przynajmniej statystycznie), mogłoby się wydawać. Kwestie celibatu zwykliśmy rozważać w kontekście sporu o jego znaczenie w życiu duchownych. Tymczasem Elizabeth Abbott po sześcioletnich, gruntownych badaniach przedstawia nam obszerny obraz tej niezwykle istotniej kwestii w ludzkich dziejach.

Dzieje celibatu zostały rozpatrzone w rozmaitych kulturach i epokach historycznych. Należy zwrócić uwagę na ciekawe rozłożenie problematyki, której nie da się pogrupować wyłącznie w aspekcie chronologicznym. Autorka omawia zagadnienie na wielu płaszczyznach: historii, literatury, religii.

Duża partia książki poświęcona jest przede wszystkim chrześcijaństwu. Autorka może spotkać się z zarzutem szczególnej niechęci czy uprzedzenia do katolicyzmu, chrześcijaństwa. Tutaj najjaskrawiej widoczny jest jej stosunek do omawianego zagadnienia. Abbott bacznie i krytycznie przygląda się dziejom Kościoła Katolickiego, od swych początków negatywnie nastawionego do seksualności człowieka. W polskim dyskursie trudno usłyszeć krytykę pod adresem dominującej religii, krytykę ostrą, ale rzetelnie przedstawioną i uzasadnioną, bo tego książce z pewnością odmówić nie można.

Abbott przedstawia zjawisko abstynencji seksualnej w szerokim aspekcie, co daje ogromne możliwości badawcze. Różnorodność materiału jest zatem ogromna.

Tę publikację popularnonaukową czyta się z dużą przyjemnością, niejednokrotnie oburzając się, niedowierzając, dobrze się bawiąc.