Krótkie, znakomicie skonstruowane opowiadania czerpią z języka potocznego, odwołują się do poetyki videokilpu. Tylko pozornie zakorzenione są w banalnej codzienności - kryją w sobie niepokojącą, surrealistyczną i groteskową wizję świata. Ironia, brutalność, dystans, obrazoburcze i przewrotne traktowanie trudnych tematów, bezlitosny humor - stają się także zaskakującym sposobem mówienia o uczuciach. Każdy z tych błyskotliwych tekstów jest jak zaproszenie do gry z własną wrażliwością - ryzykownej, ale pociągającej.

[Świat Literacki, 2000]