"Ta książka to świętowanie kobiecego ciała" - czytamy we wstępie do "Kobiety: geografii intymnej" - "świętowanie jego anatomii, procesów chemicznych, ewolucji i śmiechu. Mówi ona o tym, co zwykle wiążemy z wizerunkiem kobiety - jak macica, komórka jajowa, piersi, krew menstruacyjna i wszechmocna łechtaczka, a także o tym, co nam się zwykle z kobietą nie kojarzy - jak ruch, siła, agresja i wściekłość".

Natalie Angier, uhonorowana za swoje artykuły popularnonaukowe dla "New York Timesa" Nagrodą Pulitzera, w swojej książce pisze o kobiecej biologii wręcz żywiołowo. Uczciwie, z wdziękiem i erudycją eksploruje kobiece ciało, pilnie dbając - jak sama to formułuje - "by nie pogrążyć się w bagnie biologicznego determinizmu", a przy okazji nieustannie rozbawiając wszystkich zupełnie nieoczekiwanymi skojarzeniami.

Angier - gorąca wyznawczyni nurtu określanego mianem biologii wyzwolenia i wielbicielka kobiecej cielesności - stworzyła jedną z najciekawszych, najbardziej radosnych i świeżych wizji kobiecości, jakie kiedykolwiek powstały.

[Prószyński i S-ka, 2001]