Poematoł to właśnie przeogromny fragment mej osoby. Nie rozumiem większości poetów, ich twórczość zdaje mi się aż nadto bełkotliwa i niestrawna, czasami wręcz jałowa. "Natężenie świadomości" zrozumiałem, choć tak naprawdę podejrzewam, iż jest to tylko moje mniemanie, że chciałbym rozumieć lub silę się na gest, grymas twarzy, który sygnalizuje jakieś rozumienie, a w swej istocie ze zrozumieniem ma tyle wspólnego, co ja z poezją.

Tu nie ma miejsca na WIELKĄ poezję, to poezja drobna, lecz kunsztowna w swej bliskości, przyswajalna i... rzeczywista, czasem wydawać się może nawet niezmiernie tożsama z moim, jako czytelnika, istnieniem. Matafizyczna przez fizyczność, a nie odległe plany.

Polecam szczerze!