Zasadniczy motyw utworu to miłość biednego, młodego szlachcica sieroty do córki jego dobroczyńcy, bogatego pana. Janasz Korczak gorąco i prawdziwie kocha swoją Jadzię, uważa jednak, że nie ma prawa starać się o nią wbrew woli rodziców dziewczyny, pragnących dla córki lepszego losu. Poznając dzieje sympatycznej pary przenosimy się w świat uczuć idealnych, bo ta wielka, uparta miłość, która pokonuje wreszcie wszelkie przeszkody, jest doprawdy niezwykła. Przejąwszy się losami zakochanych, autor stworzył powieść o bogatej, żywej akcji, ciekawych postaciach, żywym języku. I nie trzeba w tym momencie zastanawiać się nad tym, czy główna treść utworu opiera się na historycznych przesłankach, czy też została w całości wymyślona. Ważne, że powieść ta przedstawia barwny obraz życia szlachty polskiej XVII wieku. A o miłości wszyscy zawsze chętnie poczytamy...

[Wydawnictwo "Alfa", Warszawa 1992]