Kim jest władca? Czy ma prawo, jak zwykły śmiertelnik, samodzielnie decydować o swoim życiu i szczęściu? Jaka jest cena władzy? Być może jest nią konieczność rezygnowania z osobistych racji na rzecz ogółu, który się reprezentuje. To niemało.

Te pytania stanowią oś jedynej w literaturze polskiej tragedii humanistycznej. Niezależnie od jej trudnego, nazbyt archaicznego dziś języka, niezależnie od antycznego kostiumu, pozostaje wciąż aktualne pytanie: jakie zasady powinny rządzić życiem tych, w których ręce składamy nasz los jako rządzeni poddani.

[Prószyński i S-ka, 2000]