„Autostopem przez Galaktykę” nie jest eposem o herosach, nie jest kompendium filozoficznym ani religijnym, ani nawet światopoglądowym. Jest po prostu dobrze napisaną książką, której najważniejszym elementem jest gra pomiędzy absurdem i ironią przy delikatnym akompaniamencie fabuły, która w wielu momentach zachowuje się, jakby sama nie wiedziała, co ma dalej robić.

Dlatego wszyscy ci, którzy potrzebują drogowskazów, kierują się jedynie modą (przez co uważają, że MUSZĄ sięgnąć po tę książkę), są wychowani na książkach dziejących się możliwie jak najbliżej naszej planety, niech lepiej zmówią kilka zdrowasiek bądź poskaczą na jednej nodze przez trzy minuty i poszukają sobie innej lektury.

Natomiast ludzie, którzy przynajmniej odrobinę zapoznali się w swoim życiu ze współczesną literaturą, niekoniecznie fantastyczną, oraz cechują się dobrą chłonnością absurdu, mogą śmiało sięgać po tę pozycję, ponieważ będzie ona stanowiła dla nich dobrą rozrywkę.

I co najważniejsze, przed rozpoczęciem lektury - nie zapomnijcie o ręczniku…