Spisywanie wrażeń z lektury należy zacząć od tego, że wbrew jednoznacznym skojarzeniom z nazwiskiem autora to nie jest science fiction ani cyberpunk. Tym razem Gibson wybrał naszą teraźniejszość.

Akcja rozgrywa się mniej więcej rok po 11 września 2001, kiedy to prawdopodobnie zginął Win Pollard, ojciec Cayce, głównej bohaterki. Nie odnaleziono ciała, więc jego śmierć nie jest pewna. To jedyne nawiązanie do tamtych wydarzeń, akcja koncentruje się bowiem na Cayce, obdarzonej rzadkim talentem przewidywania, czy dana strategia marketingowa będzie miała szanse powodzenia lub czy zaprojektowane logo się przyjmie. Drugą stroną tego talentu jest ciężka alergia na znaki towarowe, na przykład Pradę, a zwłaszcza Michelina.

Praca Cayce polega na współpracy z wielkimi agencjami reklamowymi, a jej hobby, graniczące z obsesją, to pojawiające się w Internecie anonimowe fragmenty jakiegoś filmu. Nikt nie wie, kto jest jego reżyserem i dokąd zmierza akcja - jeśli w ogóle dokądś zmierza - ale grupa maniaków z całego świata dyskutuje o tym zaciekle na forum i czatuje na kolejne fragmenty. Cayce znienacka otrzyma propozycję od swojego szefa, aby odnalazła tajemniczego twórcę filmu, stosując wszelkie możliwe i niemożliwe metody. Wszystkie wydatki pokrywa oczywiście agencja. Przyjmie tę propozycję, nie bez wahań - i wtedy okaże się, że wplątała się w sieć bardzo dziwnych powiązań (pojawi się między innymi rosyjska mafia), które trudno prześledzić przed końcem powieści. Przypadkowo spotkany na ulicy Polak będzie nieoczekiwanie pomocny, i przydarzy się jeszcze kilka zbiegów okoliczności.

Wartka akcja, czyta się bardzo dobrze. Miłośnicy cyberpunkowego Gibsona mogą być nieco rozczarowani. Maniakalni użytkownicy jakiegoś forum internetowego uwielbiający prowadzić długie dysputy mogą tu odnaleźć swoje alter ego.

Pierwsze 4 rozdziały polskiego wydania można przeczytać tu:
http://esensja.pl/ksiazka/prezentacje/tekst.html?i​d=1140