Bohaterką tej książki jest siedmioletnia Madika. Razem ze swoją młodszą siostrzyczką, Lisabet, przeżywa wspaniałe przygody. Obie dziewczynki uwielbiają przebywać w towarzystwie kolegi z sąsiedztwa, Abbego.

"Abbe spogląda w górę i spostrzega je. Natychmiast przestaje piec. Podchodzi do okna i zaczyna robić najstraszniejsze miny, tak, że obie krztuszą się ze śmiechu. Madika nie pojmuje, jak ktoś może tak straszliwie się wykrzywiać. Bo tak w ogóle to Abbe jest ładny, zdaniem Madiki; ma bardzo jasne włosy, jego oczy są jasnobłękitne, a usta szerokie. Tak, Abbe jest ładny. Chociaż gdy marszczy twarz, jak akurat w tym momencie, wygląda jak troll i wcale nie jest ładny, ale za to taki śmieszny, że można spaść z dachu, kiedy się na niego patrzy"*.

Czasami Madika i Lisabet się kłócą, tak jak zwykle rodzeństwo, ale przy szczególnych okazjach, np. w Boże Narodzenie, starają się nie robić sobie na złość.

"Wieczorami piszą długie listy do świętego Mikołaja.
- »Robinson Kruzoe«, dużo lalek do wycinania, cynowe żołnierzyki, narty, jasnoczerwoną różę do wsadzenia we włosy - Madika czyta swoją listę Lisabet.
- Ty nie masz dobrze w głowie, Madika - mówi Lisabet. - Naprawdę chcesz różę?
- Wcale nie - obrusza się Madika. - Napisałam, bo to brzmi tak pięknie"*.

Bardzo lubię książki Astrid Lindgren. Cenię je za poczucie humoru i opisany w nich czas dzieciństwa, kiedy nie miało się większych kłopotów od pisowni "pogżebany".

Serdecznie polecam nie tylko fanom książek tej autorki, ale też osobom, które dopiero zaczynają przygodę z magicznym światem Astrid Lindgren.


---
* Astrid Lindgren, "Madika z Czerwcowego Wzgórza", tłum. Anna Węgleńska, Egmont Polska, 1998.