Drugi tom "Mrocznej Wieży" uznaję za najmniej ciekawy (a jestem zagorzałym zwolennikiem całej historii) z całej sagi. Pierwszy tom był napisany świetnie, wprowadzając powoli w świat Rolanda. Drugi zaś, "Powołanie trójki", pozostawił u mnie pewien niedosyt związany z samą fabułą.

Roland budzi się po kilku(nastu/dziesięciu/set) latach, od razu mając na głowie parę problemów, które będą właściwie tworzyły cały ten tom. Znalezienie drzwi i przeniesienie przez nie dwóch osób jest całkiem niezłym, acz niekoniecznie porywającym początkiem. O wiele barwniej prezentują się biografie "wyciągniętych", które aż zaskakują swoim... realizmem? One nadają sens i są jakby dokładką do "Rolanda".

"Powołanie trójki" nie jest sprawną kontynuacją dzieła zapoczątkowanego książką "Roland". Mimo wszystko z chęcią polecę ją, choćby ze względu na kolejne, o wiele bardziej interesujące tomy. Te zaś cechują się nie tylko porywającą akcją, ale i o wiele bardziej rozbudowaną fabułą.