Książki, które napisał Terry Pratchett, czyta się miło i łatwo. Nie oznacza to jednak, że pisze płytkie i głupie rzeczy z cyklu "niania na posterunku w pogoni za rozumem". Przypominają one o wiele bardziej baśnie, które, pomimo swojej przystępności dla każdego czytelnika niezależnie od wieku, mogą skłonić do głębokiej refleksji.

Ta książka opisuje jedynie słuszną religię, walkę o rząd dusz oraz trudną drogę proroka, który pomimo trudności, jakie stają na jego drodze, odnajduje jednak swoje przeznaczenie. Przychodzi mu w tym z pomocą personifikacja boska, niekoniecznie nadająca się do przeprowadzania odsieczy, a właściwie nadająca się głównie do przeprowadzania ofensywy na sałatę... Koniec końców jest to książka dla tych, którzy lubią czytać, ale nie lubią być zadręczani wewnętrznymi dylematami, rozterkami, nienawiścią, fanaberiami i problemami pisarza. Jak również dla tych, którzy lubią po zakończeniu lektury zastanowić się nad sobą, swoim życiem, przyszłością świata oraz jego sensem, a nie ograniczyć się do sprawdzenia, czy to już pora na kolację.