Książka o nałogu, który trzyma w ryzach i nie pozwola się uwolnić. Nie jest to bełkot, jak niektórzy mówią, ale książka do rzeczy. Być może czasami proza alkoholowa wydawać się może nużąca, aczkolwiek uważam, że kilka stron, szczególnie tych ostatnich, wynagradza wszystko. Mimo to mnie w żadnym momencie nie znudziła ani nie zniechęciła. Skutecznie odstrasza od nałogu, pokazując, jak bardzo przy jego udziale można stoczyć się na samo dno. Ukazuje także, jaką moc ma miłość. W pewnych momentach szalenie poetycka proza. I absolutnie nie jest to trudna książka, wręcz przeciwnie...

Polecam, szczególnie, że została doceniona i nagrodzona.