Sięgnęłam po nią przez przypadek - była to pierwsza książka Heinricha Bölla, jaką przeczytałam. Był to przedsmak tego, co miało mnie czekać. Przyznaję, że książka mi się spodobała - był to pierwszy utwór, który przeczytałam i który w całości poświęcony był sprawom przemocy słowa, perfidii przemocy stosowanej przez prasę brukową. Akcja rozkręca się powoli, choć w miarę czytania mój apetyt wyrażnie rósł. Prawdziwie "böllowski" styl. Polecam!