Książka jest w sumie dobra, chociaż wydaje mi się stanowczo za krótka. Cały czas odnosiłem wrażenie, jakby Mario Puzo bardzo się śpieszyło. Zwłaszacza chodzi mi o dialogi, które kojarzą mi się z komunikatami w radio. Postacie przekazują sobie wiadomości jakby w telegraficznym skrócie. Poza tym niemal co rozdzial przeskakujemy o kilka lat. Kiedy ją skończyłem, czułem się jakbym przeczytał nie książkę, ale jej streszczenie.