Ta powieść słynnej angielskiej pisarki, autorki "Dumy i uprzedzenia", różni się od innych utworów Austen. Jeśli spojrzeć na nią jak na inne powieści Austen, zauważa się niezawodnie słabszą fabułę oraz bohaterkę różniącą się znacznie od innych postaci kobiecych tworzonych przez autorkę. Nie zarzucam w tym miejscu Austen schematyzmu (broń Boże!) w tworzeniu postaci, lecz każdy czytelnik Austen zauważy, że Katarzyna bardzo różni się od Lizzy, Emmy oraz Fanny. Przede wszystkim Katarzyna wydaje się dużo bardziej naiwna oraz mniej dramatyczna. Także utwory Austen często poruszają problemy społeczne, natomiast w "Opactwie" ten wątek nie jest praktycznie poruszany.

Dzieje się tak dlatego, gdyż ten utwór jest karykaturą klasycznej powieści gotyckiej. Widać to już od początku: Katarzyna jest parodią romantycznej heroiny, finał wielu scen, stylizowanych na pochodzące z powieści gotyckich, jest wyśmianiem tego gatunku prozatorskiego. Patrząc na powieść Austen właśnie z tej strony, docenia się jej niekonwencjonalność oraz urok. Jest to z pewnością najśmieszniejsza powieść Jane Austen, język jest lekki, ironiczny, doskonale wyważony. Polecam każdemu, nie tylko fanom jej powieści.