Roma Ligocka, oglądając "Listę Schindlera", rozpoznała samą siebie w postaci dziewczynki w czerwonym płaszczyku. To stało się jej inspiracją do spisania wspomnień sprzed lat...

Nie sposób przejść obok tej książki obojętnie. Czytając ją, chciałoby się mieć tę wygodną świadomość, że to tylko fikcja literacka, ale, niestety, tak nie jest. To prawdziwa opowieść o pokoleniu złamanym przez historię. Pokazuje, jak traumatyczne dzieciństwo (a właściwie jego brak) potrafi położyć cień na całym dorosłym życiu człowieka.

"Dziewczynka w czerwonym płaszczyku" jest bardzo osobistym, wręcz intymnym portretem psychologiczym ofiary Holokaustu, a właściwie ofiar, bo poznajemy też m.in. historię Romana Polańskiego, który jest kuzynem autorki, oraz innych skrzywdzonych dzieci. Po wojnie ich życie też nie jest lekkie, Roma boryka się z problemami, jakie stwarza im nowy ustrój, co w końcu prowadzi do przymusowej emigracji. Autorce można gratulować odwagi, że dała tak osobiste świadectwo, mierząc się z demonami z przeszłości.