Rozmowy z ludźmi, którzy "mieszkają z książkami". Od razu przyznaję, że choć mam wśród nich swoich ulubieńców, nie wszystkie osoby przypadły mi do gustu. Niektórzy po prostu mówili o książkach nie z takim nabożeństwem, jakiego oczekiwałam, inni traktowali je tylko i wyłącznie użytkowo. Mimo to dobrze mi było z nimi, w ich mieszkaniach, które tak muszą różnić się od standardu, jaki zazwyczaj widuję (czyli sofa, dwa fotele, ława, puste ściany, wyeksponowany stolik z telewizorem). Oni mają gabinety, biurka i stosy książek. Cieszę się, że mogłam wśród nich trochę pobyć, popodglądać ich upodobania czytelnicze i metody pracy. Obawiam się, że moja pierwsza lektura była zbyt zachłanna i zbyt pospieszna, by dostrzec wszyskie walory tych rozmów, myśli, jakie chciały nam "książkoluby" przekazać. Zbyt byłam ciekawa tego co dalej, co u innych, by każdego wysłuchać uważnie i z cierpliwością. Ale jeszcze do nich wrócę! Na pewno!

Bardzo identyfikowałam się z Marią Janion, gdy mówiła: "Potoczyłam wzrokiem po siedzących w przedziale i resztkami sił powstrzymałam się, żeby nie powiedzieć: Proszę państwa, tu jest taki piękny fragment, ja go państwu przeczytam" - oj, ile razy byłam w podobnej sytuacji! Albo Andrzej Osęka, który rozśmieszył mnie, gdy zapytany o to, czy lubi pożyczać swoje książki, odparł: "Najchętniej wklejałbym kartkę: Skradziono u Andrzeja Osęki".

No i Ryszard Kapuściński, który swoim sposobem przemycił przemyślenia, tym razem dotyczące dwóch typów czytelników: "Bo dziś są dwa typy czytelnika: czytelnik literatury masowej - przedłużenia serialu telewizyjnego, który jak nie może z przyczyn technicznych oglądać serialu, sięga po książkę - i czytelnik wysmakowany, wdzięczny, którego bawi refleksja nad światem".

Takich perełek jest tu mnóstwo. A wywiad z Jerzym Turowiczem i Anną Turowiczową jest dla mnie jedną wielką perełką. Ta książka ma tylko jedną wadę: kończy się. A ja bym chciała jeszcze, a ja bym chciała więcej. Chętnie zajrzałabym jeszcze na półki Małgorzaty Musierowicz (znając jej obsesję książkową, wiem, że byłby to fascynujący wywiad), Joanny Papuzińskiej, Olgi Tokarczuk i wielu, wielu innych, może młodszych, u których mania zbierania książek nie osiągnęła jeszcze drastycznych rozmiarów. Tylko kto się teraz podejmie zrobienia drugiej części tej książki? Barbary Łopieńskiej już z nami nie ma...


---
Wszystkie cytaty za: B. Łopieńska, "Książki i ludzie", Warszawa 1998.