Zdziwiło mnie, że nikt do tej pory nie napisał recenzji tej książki. Jest ona naturalną kontynuacją pierwszej części - "Ja, Klaudiusz". Bez przeczytania "Klaudiusza i Messaliny" historia tego wielkiego cesarza rzymskiego, moim zdaniem, jest groteskowa i niezrozumiała. A po przeczytaniu drugiej części staje się jasne, że był to wielki człowiek i wielki polityk. A na czym polegała jego wielkość? Na umiejętności krytycznego spojrzenia na otaczającą go rzeczywistość. A skąd ten krytycyzm? Ułomność, która go dotknęła, wymusiła izolację społeczną, a ta - konieczność oddania się nauce.

Uważam, że autor pokazał, iż z każdej sytuacji, nawet najtrudniejszej, można wyjść obronną ręką, jeśli człowiek się nie podda zniechęceniu i marazmowi. I coś do zastosowania w naszych czasach: nie staraj się upodobnić do ogółu, ale czyń wszystko, by otoczenie przybliżyć do siebie - jeśli masz coś ludziom do powiedzenia.

Polecam!