Po książkę tę sięgnęłam z przymusu (lektura na studiach). Nie jest to właściwie powieść, tylko relacja z podróży/pracy badawczej w terenie. Autor opowiada nam o swoich badaniach nad plemieniem Ików i swoim życiu wśród nich.

A życie to nie jest łatwe. Ikowie są bowiem plemieniem żyjącym obecnie (tzn. w czasach, gdy były prowadzone te badania - chyba lata 70-te) bardzo wysoko w afrykańskich górach. Zostali oni pozbawieni środków i przestrzeni do życia, ponieważ na terenach, które były wcześniej ich terenami łowieckimi, urządzono rezerwaty. Ikowie nie mają teraz czym się żywić i z roku na rok wymiera coraz większa ich liczba.

Wskutek sytuacji w jakiej się znaleźli, Ikowie stają się swoistymi degeneratami. Są samolubni, podli, fałszywi. Zdają się ciągle knuć i czekać na potknięcie innego członka grupy...

Dla mnie opowieść ta (szczególnie ze jest opisem autentycznych wydarzeń i przedstawia faktycznie żyjących ludzi) jest zbyt ciężka, nawet mimo tego, jak wiele już naczytałam się o strasznych rzeczach, które działy się lub dzieją nadal w Afryce.
"Ikowie..." to książka naprawdę trudna po przebrnięcia - mimo ze napisana dość przystępnie i z dużym wyczuciem.