Użytkownik: stefaniusz 05.11.2005 00:47 napisał(a):
Odpowiedź na: Herodot żył w V wieku prz... | adurus Istotnie, "Dzieje" Herodota to niezwykle porywająca, choć na pozór przytłaczająca swym monumentalizmem (bez mała 700 stron - ale nie tych "potterowych"). A czyta się ją jak wartką powieść - każda kolejna scena niesie ze sobą jakąś niezwykłą historię. Można Herodotowi w wielu miejscu zarzucić, że troszeczkę "nagina" fakty i koloryzuje, ale to tylko nadaje uroku "Dziejom", których nie musimy traktować jako wyrocznię w sprawach historycznych, choć można się dowiedzieć bardzo wielu ciekawych rzecz. Jako uzupełnienie gorąco polecam także "Podróże z Herodotem" Kapuścińskeigo, a jeśli kogoś interesuje literatura antyczna i "polubił" podróżować z Herodotem, powinien także sięgnąć po "Żywoty" Plutarcha oraz dzieła Tacyta i Tukidydesa. To naprawdę pasjonująca literatura, która nie straciła nic ze swej antycznej mocy.
Roma Aeterna! i chwała Grecji antycznej!

Użytkownik: Mendog 15.03.2010 20:30 napisał(a):
Odpowiedź na: Herodot żył w V wieku prz... | adurus Herodot nie był pierwszym piszącym historie. Równolegle z nim pisał bliżej nieznany Hellanikos z Lesbos a sam Herodot wykorzystywał w swojej pracy Hekatajosa z Miletu ( a w zasadzie jego dzieła).
Nie jest to też opis konfliktu dobro-zło, tyrania -wolność etc jak się zazwyczaj to pojmuje. Persja Achemenidów wcale takim demonem się nie okazuje, przynajmniej nie gorszym od greków, ale to temat na dalsza dyskusję.
Herodot wbrew temu co się o nim sądzi wcale jakoś mocno nie nagina faktów ani ich nie koloryzuje. Taka krzywdząca, opinia panuje dlatego, ze otwarcie pisał o tym, ze korzystał z dzieł co najmniej, dziś byśmy rzekli, nie naukowych, mianowicie poezji. W wielu miejscach traktuje ją jak równoważne źródło informacji, ale wykazuje się także Herodot, krytycznym myśleniem, co widać wyraźnie przy okazji jego opisu Scytów. Pod tym względem wcale gorzej nie wypada od innych antycznych dziejopisów. Bowiem, stawiany w tak diametralnej opozycji do niego Tukidydes, również nie wzbrania się przed wykorzystywaniem poezji w swoim dziele - jakże bowiem inaczej mogła powstać pierwsza księga "Wojny peloponeskiej"?
Herodot jest genialnym źródłem, może mniej badaczem a bardziej skarbnica anegdot i wiadomości zasłyszanych i widzianych, ale w tym tkwi jego siła. Dzieło zaś jego przypomina niejako dziennik podroży - chaotycznością opisów i różnorodnością tematów, jakby autor chciał napisać o wszystkim co widział i słyszał.