Jest to piąty tom „Trylogii w pięciu częściach”. Treścią w zasadzie nie nawiązuje do poprzednich tomów. Owszem, są znani bohaterowie, ale w zupełnie innych konfiguracjach, niż ich zostawiliśmy w „Cześć i dzięki za ryby” czy nawet wcześniej. Fabuła to w zasadzie odrębne historyjki Forda, Artura i Trillian. Łączą się one niespodziewanie na samym końcu, a do tego wplątane są jeszcze wątki przewijające się od samego początku cyklu. Zakończenie jest typowe dla Adamsa, dokładnie czegoś takiego należało się spodziewać. Świetna rozrywka, doskonały humor i smutek, że to już koniec...