"Nędznicy" Wiktora Hugo to książka obszerna, jednak czyta się ją z zainteresowaniem. Nie ma pewnie wśród czytelników osoby, której nie wzruszyłyby losy Kozety, Fantyny - ideału matki, która dla swego dziecka pozostawionego pod opieką zacnych, jak jej się zdawało, ludzi, poświęciła swą młodość, myśląc, że jej ukochana Kozeta jest szczęśliwa.

Również losy Jana Valjean potrafią wzruszyć niejednego czytelnika... Obraz społeczeństwa paryskiego jest bardzo dokładnie zarysowany. Widzimy mieszczan bogatych obok nędzarzy, którzy nie mają zbyt wielu praw w tym okrutnym społeczeństwie. Świat, w kórym nie ma litości i miejsca na współczucie nawet dla biednych dzieci, błąkających się, żebrzących; świat, w którym za kradzież bochenka chleba można trafić na galery.

Polecam tę pozycję wszystkim, którzy chcą poznać obraz Paryża po wielkiej rewolucji i jego społeczeństwo. Ta książka może nauczyć nas współczucia, zrozumienia i wiary, wiary w lepsze jutro.