"Szczurzyca" jest książką unikatową, bowiem równie dobrze można byłoby stworzyć z niej kilka stojących na wysokim poziomie, równorzędnych powieści. Ta wielonarracyjność dzieła to zabieg, który nie jest zbyt często spotykany w literaturze, zwłaszcza współczesnej. Mimo iż istnienie kilku płaszczyzn fabularnych (dialogi bohatera ze szczurem, dzieje statku na Bałtyku czy historia rodziny kaszubskiej) wymaga od czytelnika pewnego wysiłku, bardzo owocne jest to, iż na kartach tej książki cały czas wzajemnie się one przeplatają i uzupełniają.

Postapokaliptyczny klimat świata rządzonego przez szczury niemiecki autor stworzył w sposób, ktory mógłby być wzorem dla całej masy pisarzy z kręgu science fiction. Mądrość przekazywana "ostatniemu człowiekowi" przez pewną szczurzycę stanowi znakomity sposób swoistego podsumowania panowania człowieka na Ziemi. Mimo iż nie jest to na pewno lekka i przyjemna powieść, bowiem specyficzny język Grassa może sprawić niekiedy kłopoty w "połapaniu się" w fabule, zaś duża ilość bohaterów może czasami przyprawić o zawrót głowy.

Wspaniały klimat surrealistycznego świata wykreowanego przez autora, połączony ze specyficzną antyhumanistyczną mądrością tego dzieła, wzbogacony przez wiele poetyckich zabiegów i piękny, oryginalny język, tworzy ze "Szczurzycy" dzieło wybitne, które bije na głowę wszystkie pozostałe książki tego autora, z jakimi do tej pory się zaznajomiłem...