"Mit Syzyfa i inne eseje" to komentarz do "Obcego", do czego przyznawał sie sam autor. Wydaje mi się, że lektura "Obcego" bez rzucenia okiem na "Mit..." jest niepełna i wiele tracimy, pomijając te pozycję.

Camus pisał, że nasze życie jest absurdem. Jesteśmy na niego skazani, ze względu na tragiczną kondycję człowieka rzuconego w świat, którego nie rozumie, którego nie jest częścią i w którym jest samotny. To pełne goryczy stwierdzenie pozostawia człowieka bez nadziei na jakiekolwiek prawdziwe poznanie siebie i otaczającej rzeczywistości; dopełnieniem ludzkiego dramatu jest zniewolenie przez śmierć - możemy się przeciw niej buntować i żyć z pasją, co zdaniem Camus jest jedynym słusznym wyborem ludzkim, ale ta ostateczność jest naszą jedyną możliwościa. I tu, wobec tej rozpaczliwej konkluzji Camus zadaje pytanie: czy życie ludzkie warte jest tego, aby je przeżyć? Odpowiedź przyniesie lektura "Mitu Syzyfa i innych esejów". Lub nie, ponieważ życie jest bywa przwrotne.