Ta książka Crichtona ma dwa oblicza. Jedno - to fabuła sensacyjnego thrillera, drugie - część „Od autora” wraz z objaśnieniem wagi upolityczniania problemów ekologii oraz z podaniem pewnej ilości wykorzystanych przez autora źródeł naukowych, z których każde Crichton krótko komentuje. I chociaż część zasadniczą powieści przeczytałem z zapartym tchem, to ogromne, dodatkowe wrażenie wywarła na mnie właśnie ta druga - zwykle lekceważona przez czytelnika, usatysfakcjonowanego już finałem wartkiej akcji - raptem kilkunastostronicowy dodatek do całości.

Jakkolwiek podstawowa część, sensacyjna, stanowi świetny thriller, jej całościowe przesłanie na pewno okaże się zaskakujące dla większości czytelników. Np. informacje, nie fikcyjne, a wsparte odwołaniami autora do źródeł naukowych, że naukowcy do dziś nie wiedzą, ile gatunków zwierząt zamieszkuje Ziemię, a rozrzut szacunków waha się od trzech do stu milionów (sic!). Albo że faktycznie świat znajduje się na progu nowej epoki lodowcowej; iż aktualnie istnieje na Ziemi aż sto sześćdziesiąt tysięcy lodowców, a badania, wykonywane na raptem czterdziestu kilku procentach ich ilości, nie uzasadniają uogólnianej tezy o masowym ich topnieniu. Nieprawdziwe są głoszone powszechnie przez media informacje o efekcie cieplarnianym, faktycznie występującym w kilku ledwie miejscach na Ziemi w zakresie 1-2 tysięcznych stopnia na przestrzeni wieku, a wahania temperatury występują w obydwie strony! Autor udowadnia, że badania i symulacje komputerowe są wykonywane w niewystarczającym lub wręcz tendencyjnym zakresie. Wykazuje, jak straszliwe skutki z potężną klęską głodu i milionami ofiar przyniosła „wygodna” politycznie, niezweryfikowana naukowo teoria Łysenki w ZSRR w 1928 roku o procesie wernalizacji, czyli zwilżania i schładzania nasion w zastępstwie potrzeby nawożenia i mineralizacji gleby, teoria atakująca genetykę jako „burżuazyjną pseudonaukę”, która do dziś nie pozwala rosyjskiej biologii ostatecznie pozbierać się po tamtym wstrząsie. Wyprowadza z błędnego przekonania, sugerowanego często przez media, że katastrofy w rodzaju huraganów, tajfunów, tsunami, tornad, wielkich powodzi będą zdarzały się coraz częściej. Tak dochodzimy do zasadniczego przesłania thrillera Crichtona: swoją książką autor udowadnia, że większość teorii ekologów ma czysto polityczno-ekonomiczne uzasadnienie. A że teorie te dotyczą niewyobrażalnie ogromnych kwot, są i będą inspirowane i wspierane przez odpowiednio silne lobby polityczne i przemysłowe.

Książka, oprócz dobrej zabawy, niesie w sobie jednak pewien optymistyczny akcent dla ogółu ludzkości, co jest niewątpliwym, dość zaskakującym, kolejnym jej walorem.