Na początku chciałabym uprzedzić, że w tym przypadku nie należy kierować się tytułem, myślę nawet, że gdyby tytuł zmieniono, więcej osób sięgnęłoby po tę książkę. Należy jednak odrzucić pewne skojarzenia i wziąć się do czytania, bo jest tego warta.

Jest to historia epickiego bohatera i wojny kosmicznej; historia o najpotężniejszym ze wszystkich aniołów i o tym, co wydarzyło się, gdy stanął on w obliczu tajemniczego równania. Książka napisana jest w znakomity sposób, podczas czytania cały czas znajdujemy się pod przemożnym wrażeniem tego, co będzie odbywało się przed naszymi oczami. Akcja zaczyna się w kosmosie, w miejscu zwanym Królestwem Światła, a kończy się na ruinach San Francisco. Oczami Lucyfera obserwujemy powstanie świata, zmagania pierwszych ludzi, pierwsze grzechy i upadki, dowiadujemy się o potędze Boga i o Jego wielkiej miłości do człowieka. A co najważniejsze, obserwujemy walkę szatana z człowiekiem, z ludzkimi słabościami, z Bogiem...

"Znacznie częściej niż zdajemy sobie z tego sprawę, mamy odczucie, że nie jesteśmy sami - że tuż poza granicą ludzkiego wzroku i słuchu znajdują się istoty, goście z kosmosu, których obecność dotyka naszego życia. Jakby niewyjaśniony impuls powoduje, że nagle zatrzymujesz się, zanim wejdziesz pod koła nadjeżdżającej ciężarówki, której przedtem nie zauważyłeś. A czasami poczucie, że... jakby tam, gdzie nasze zmysły nie mogą wędrować, było coś, co czeka na nasze dusze..."*.

Od razu podkreślam, że książka nie jest negacją wiary, wręcz przeciwnie, ukazuje potęgę Boga, a zarazem Jego miłosierdzie i wszechobecną miłość. Polecam osobom zainteresowanym przede wszystkim teologią czy religioznawstwem.

---
* Lewis Walton: "Z pamiętnika Lucyfera", tłum. Roman Chalupka, wyd. Orion plus, 2002.