"Samotność Bogów" opowiada o zetknięciu się ludowych zabobonów z cywilizacją oraz kapłanami, którzy nawracają pogańskie plemiona, a te muszą się temu poddać; o zetknięciu starych bogów z nowym, o którym nauczają kapłani i który siłą rzeczy wypiera tych, w których wierzono wcześniej. Ci starzy umierają, ale najpotężniejszy z nich walczy.

Im bardziej Dorota Terakowska oddala się w swoich książkach od szarej codzienności, tym bardziej mi się one podobają. "Samotność Bogów" wciągnęła mnie od pierwszych stronic i przeczytałam to jednym tchem. Refleksje na temat wiary oraz sposób ich podania przypominają mi tak trochę "Opowieści z Narni", aczkolwiek powieść Terakowskiej jest mniej baśniowa. Zakończenie również nie brzmi "...i żyli długo i szczęśliwie".