„Modlitwa o deszcz” jest owocem jedenastu podróży Wojciecha Jagielskiego do Afganistanu, odbytych między wiosną 1992 a jesienią roku 2001 roku.

W świecie i w czasach zdominowanych przez kompromis, ewolucję i zgodę na to, że rzeczywistość daleko odbiega od wyobrażeń, podróż do Afganistanu jest dla Europejczyka powrotem do świata zapomnianych, jeśli nie zdradzonych ideałów i prawd. Historia Afgańczyków, zwykle wbrew nim samym, jest nieustannym pasmem rewolucji i kontrrewolucji, tragicznie nieudanych poszukiwań sposobu życia oraz natychmiastowego odrzucenia wszystkiego, co obce, co okazywało się pomyłką lub wymagało odstąpienia od utopijnych zazwyczaj wyobrażeń.

„Modlitwa o deszcz” jest kroniką powstawania i upadków afgańskich reżimów oraz bratobójczych wojen, pocztem komendantów, watażków, świątobliwych mułłów i walecznych wojowników, ale przede wszystkim opowieścią o poszukiwaniu Absolutu, zabójczym i jednocześnie pozwalającym zachować godność, wolność oraz wierność podstawowym wartościom.

[W.A.B., 2002]