"Bez oręża" jest ostatnią częścią trylogii Zofii Kossak podejmującej tematykę wypraw krzyżowych. Fenomen trzynastowiecznej, niesłychanej wręcz krucjaty dzieci do Ziemi Świętej, będącej preludium do analogicznej "dorosłej wyprawy", oraz działalność św. Franciszka wypełniają fabułę naszkicowaną przez pisarkę językiem prostym i przejrzystym. Jednak na rzeczywistą dynamikę utworu zdają się przede wszystkim wpływać niezwykle ważne, fundamentalne wręcz pytania i problemy, jakie na kartach książki autorka zadaje swoim bohaterom, stawiając je również przed nami. Czy cel rzeczywiście uświęca środki? Czy pragnienie własnego "szczęścia" jest absolutem, na którego ołtarzu złożyć można los innych ludzi, a nawet całego państwa? Czy to przypadkiem nie dobroć, pokora, miłosierdzie stanowią prawdziwą siłę, podczas gdy po ludzku pojęta potęga hodująca w sercu pychę i chciwość jest w rzeczywistości słabością? Czy wolność od wszelkich norm moralnych nie jest przypadkiem najcięższym zniewoleniem? Czy zło popełnione w przeszłości można odkupić?

A nad wszystkim czuwa niezwykła postać św. Franciszka, będącego u Kossak swoistym sumieniem chrześcijaństwa tamtych czasów. On wie, że "oręż wyzywa oręż, a siła drażni siłę". On własnym życiem daje świadectwo, że to nie mieczem przemienia się ludzi i wyzwala w nich dobroć. To ze względu na niego władca muzułmański dokona czynu zdumiewającego wszystkich...

Gorąco zachęcam do lektury.