To na ten tom czekałam, od kiedy ponownie zaczęłam czytać "Sagę". To jedna z niewielu części, która została mi w pamięci na tak długo od pierwszego czytania. Nie mam pojęcia, dlaczego.

Główną postacią w książce jest Anna Maria. Po śmierci rodziców wyjeżdża ona jako nauczycielka do małej osady górniczej, nazywanej Martwymi Wrzosami. Nie ma tam nic więcej niż bieda, wiatr i złość ludzi, podsycana ohydnymi plotkami. Dziewczyna chce pomóc ludziom z wioski i wzywa na pomoc swojego wuja, Heikego. Wtedy nie wie, jak bardzo będzie jeszcze potrzebny. Wszystko nagle zaczyna się gmatwać, ciemne chmury zalegają nad całą wioską, nie omijając również przyjezdnych. Nie zdradzę jednak wielkiej tajemnicy mówiąc, że wszystko skończy się pomyślnie.

Ta część sagi jest... magiczna, przynajmniej dla mnie, chociaż nadal nie potrafię określić, dlaczego.