Prawdopodobnie jest to jedna z pierwszych książek na temat AIDS. Podobno oparta na autentycznym wydarzeniu. Tytułowa bohaterka jest dziennikarką, bardzo drapieżną i dążącą do kariery. Nie interesuje się specjalnie AIDS, dopóki nie dostaje telefonu z informacją, że jest nosicielką wirusa. Pierwszym jej odruchem jest odwet na każdym mężczyżnie, który pojawia się w jej życiu (nawet przypadkowo) i wieczne pytanie siebie: dlaczego ja? W zasadzie odpowiedź na to pytanie jest dosyć prosta. Bohaterka jest osobą niezbyt pruderyjną, wręcz rozwiązłą. Lubi seks i to we wszystkich jego odmianach. Oprócz seksu z mężczyznami miała za sobą także doświadczenia homoseksualne, a nawet z ciekawości uprawiała prostytucję.

Akcja książki kończy się w momencie, kiedy bohaterka zaczyna chorować.

Czyta się to bardzo dobrze, szczególnie że bohaterka jest dosyć ciekawą osobą, a jej podejście do seksu jest naznaczone młodzieńczymi frustracjami, lękami, chęcią upokarzania mężczyzn. Wszystko to ma źródło w jej dzieciństwie, młodości, środowisku.