Jest to pierwsza książka tego autora, którą przeczytałam. Trafiła w moje ręce przypadkiem, ale nie mogę nazwać tego inaczej niż "szczęśliwy przypadek". Dzięki niemu poznałam autora, który potrafi nadać swiatu swoich bohaterów życia, wciagającego i barwnego.

Podczas czytania jakiejkolwiek z jego książek moje nastroje zmnieniały się w miarę rozwoju sytuacji: gdy działo się źle byłam, zła i niespokojna; gdy wszystko toczyło się dobrze, byłam radosna. Mimo, ze nie pociagał mnie nigdy ten konkretny rodzaj literatury określanej ogólnie mianem beletrystyki, po lekturze "Siódmego papirusa" zaczęłam poszukiwać książek Wilbura Smitha i myślę że to właśnie jest najlepszą rekomendacją.