Niesamowita, zaskakująca, dowcipna, trzymająca w napięciu, kiedy trzeba i wprowadzająca w stan letargu, również kiedy trzeba i kiedy sam bohater go doświadcza. Praktycznie nie można powiedzieć nic o tej książce, jeśli nie chce się zepsuć całej zabawy nowemu czytelnikowi. Jest świetnie napisana, kiedy bohater oślepł, sama czułam się, jakbym nie mogła widzieć.

Sam pomysł na książkę jest dosyć oryginalny. W skrócie można powiedzieć, że opowiada ona o małym indyjskim chłopcu, który w pierwszej części poznaje świat i różne religie, stara się przede wszystkim "kochać Boga", czy to Allaha, Winszu czy Chrystusa. W drugiej części staje przed sporym problemem, jakim jest tygrys bengalski (i nie tylko on) w małej, niebieskiej szalupie. W trzeciej części... hmmm... nie powiem, że próbuje dowieść prawdziwości swojej opowieści, bo Pi odwraca ją do góry nogami, tak że nic nie jest już pewne i daje DUŻO do myślenia. W dodatku STRASZNIE wciąga, przez nią nie obejrzałam totalnej porażki Niemców we wczorajszym meczu.