Weszłam do biblioteki myśląc, że po raz kolejny wypożyczę coś mało ambitnego - coś, co po przeczytaniu nie da mi satysfakcji. Chodząc od półki do półki ujrzałam "Całując klamki". Wypożyczyłam, a wieczorem, kiedy otworzyłam na pierwszej stronie, nie mogłam się oderwać.

Książka opowiada o dziewczynie chorej na nerwicę natręctw. Główna bohaterka liczy szpary w chodniku, całuje palce nim dotknie klamki i doprowadza swych rodziców do obłędu. W końcu poznaje chłopaka, który tak jak ona ma problemy z nerwicą natręctw...

"Całując klamki" polecam wszystkim - zarówno młodszym, jak i starszym (książkę czytałam ja [13-latka], moja siostra-studentka i mama: wszystkim się podobała).

Kiedy zaczęłam ją czytać, nie mogłam się oderwać, a po skończeniu lektury musiałam poważnie przemyśleć, czy moje przyzwyczajenia nie prowadzą do nienormalności...