Książka jest swoistym studium budującego się strachu i paniki wśród ludności odciętego od świata miasta. Autor, dzięki ograniczeniu przestrzeni, mógł skupić uwagę na kolejno następujących po sobie etapach zachowania ludzi w obliczu zarazy. Od złodziejaszków i krętaczy, którzy zwęszyli zarobek np. na przemycaniu ludzi przez mury miasta, poprzez urzędników niezwruszenie pilnujących przepisów i obowiązków, ludzi przyjezdnych, uwięzionych z dala od rodziny po lekarzy walczących o zdrowie i życie chorych. Ciekawe jest zwłaszcza to, jak bardzo zmieniała się postawa każdego z nich. Ludzie, którzy początkowo wierzyli, że potrwa to krótko, potem panicznie bali się, by w końcu przywyknąć do sytuacji. I tak naprawdę trudno powiedzieć, która postawa była gorsza.

Poza aspektami czysto społecznymi autor zwraca też uwagę na losy kilku konkretnych bohaterów, ukazując ich przemyślenia i przeżycia. Sprawia to, że książka, mimo iż dość trudna, staje się bardziej przystępna.

Gorąco polecam!