Fabuła poniekąd banalna. Bo cóż wielkiego - miłość ucznia do pięknej pani profesor. Trochę tajemnicy, trochę niedomównień.

Ale.
Diabeł i piękno mają tę wspólną cechę, że tkwią w szczegółach.

"Madame" czyta się wybitnie gładko. Połyka się ją. Chce się jej. Pragnie się, żeby nie miała końca.

Genialna narracja.
Wspaniały klimat.

Książka elitarna, poprzetykana francuszczyzną; autor zakłada, że czytelnik jest osobą wszechstronną na tyle, żeby znać fachowe pojęcia muzyczne, znać niemieckich i francuskich autorów literackich, znać nazwiska wybitnych szachistów. Nie sili się na wyjaśnienia, rzecz jest dla niego oczywista. Libera zakłada pewien poziom wiedzy czytelnika, co niewątpliwie dodaje książce uroku.

Bardzo miła lektura.
Lekka, a pozostaje na dłużej.

Polecam.