"Przerwana lekcja muzyki" to książka, która pozostaje na długo w pamięci czytelnika i zmusza go do myślenia. Kaysen daje tu sugestywny, nic dziwnego - bowiem także autobiograficzny, opis koszmaru przebywania w szpiatalu psychiatrycznym. Losy młodej bohaterki powieści i jej koleżanek z zakładu zamkniętego splatają się i determinują ich dalsze życie.

Powieść nieodparcie kojarzy się z Keseyowskim "Lotem nad kukułczym gniazdem". Wprawdzie w mojej ocenie tak wysokiego poziomu jak "Lot..." książka Kaysen może nie osiąga, ale jest zdecydowanie warta polecenia. Podejmuje ważny problem cienkiej granicy między zdrowiem psychicznym a szaleństwem. Bowiem czy jeśli nie zastosuję się do absurdalnych przepisów w miejscu pracy albo wezmę kąpiel dwukrotnie w ciągu dnia, już jestem szalona? - pyta nieustannie bohaterka. Książka zyskuje w ten sposób zatrważającą aktualność, dowodzi, że w podobnym miejscu może wylądować każdy z nas, mimo że takiej myśli nie dopuszczamy.

Książka napisana jest ze swadą, inteligentnym dowcipem. Demaskuje obiegowe opinie na temat choroby psychicznej czy szpitali. Obala zdobycze psychoanalizy i ujawnia liczne niedoskonałości w przebiegu leczenia i powrocie do normalności.

Opis chorób koleżanek Susanny prezentuje szerokie spektrum rozmaitych zaburzeń psychicznych. To pouczenie, ale i przestroga dla czytelnika.

Moja ostateczna ocena książki: 5/6. Dziełko, mimo że liczy sobie niewiele stroniczek, mocno pobudza do refleksji nad kondycją własną i innych. Mnie osobiście ta książka zmieniła sposób postrzegania środowiska ludzi chorych na dolegliwości psychiczne. Zbliżyła do nich i umożliwiła trudną rzecz - podjęcie wysiłku zrozumienia natury choroby psychicznej.