Użytkownik: Bonduelle 23.11.2005 23:39 napisał(a):
Odpowiedź na: Niewiele osób sięga po tę... | Wysoki Zgadzam się - Thackeray nie miał na celu wywoływania wzruszeń, choć od samego początku kibicowałam biednej gapie Dobbinowi ;P

Świeta książka, wypada znać.

Użytkownik: misiak297 09.05.2007 12:32 napisał(a):
Odpowiedź na: Zgadzam się - Thackeray n... | Bonduelle Właśnie czytam Targowisko próżności i świetnie się przy tym bawię. Absolutnie nie jest to żadne romansidło tylko doskonała powieść społeczna okraszona jeszcze dużą dawką humoru.

Użytkownik: saganek 14.06.2006 16:53 napisał(a):
Odpowiedź na: Niewiele osób sięga po tę... | Wysoki Codziennie ją oglądam, może w końcu zdecyduję się otworzyć i przeczytać. (Moje obawy biorą się stąd, że posiadam tę książkę w oryginale - po angielsku.....:()

Użytkownik: taneska 26.04.2010 23:55 napisał(a):
Odpowiedź na: Niewiele osób sięga po tę... | Wysoki Zgadzam się całkowicie- świetna zabawa, cudowna książka!

Użytkownik: emi_dt 19.07.2010 17:16 napisał(a):
Odpowiedź na: Niewiele osób sięga po tę... | Wysoki "Targowisko próżności" to nie tylko portret epoki lub kobiet, ale przede wszystkim uniwersalna opowieść o ludziach zabiegających o uznanie w oczach innych. Autor pokazuje, jak bardzo jest ono ulotne i jak bardzo niewarte zachodu. Vanitas vanitatum et omnia vanitas... Pomimo tego "vanity fair" istnieje po dziś dzień i ma się świetnie. Przypominają mi się tutaj słowa Anthony'ego de Mello: "A więc pozwolono nam zasmakować wielu rozmaitych narkotyków: aprobaty, szacunku, sukcesu, bycia na samym szczycie, prestiżu, umieszczenia nazwiska w gazecie, potęgi, bycia szefem. [...] Kiedyśmy się już w tych narkotykach rozsmakowali, staliśmy się uzależnieni i zaczęliśmy się bać, że je utracimy. Przypomnijmy sobie poczucie braku kontroli, przerażenie na myśl o niepowodzeniu, popełnieniu błędu, o perspektywie krytyki. Staliśmy się tchórzliwie zależni od innych i straciliśmy wolność"*. Od tych narkotyków beznadziejnie uzależnieni są wszyscy bohaterowie powieści, no, może poza majorem Dobbinem, który jednak uzależniony jest od swojej niespełnionej miłości i kiedy zdaje sobie z tego sprawę, sam siebie nazywa "sentymentalnym osłem".

Natomiast co do gatunku: jeśli ktoś oczekuje "romansu", będzie raczej zawiedziony, a nawet zdenerwowany dygresjami i irytującymi komentarzami narratora. Dlatego lepiej czytać tę książkę z przymrużeniem oka - być może jak satyrę z romansem w tle. Odniosłam wrażenie, że sam autor chce, abyśmy z dystansem podeszli do tej powieści, a także do swojego życia, sukcesów i porażek, bo tylko tak można przetrwać na targowisku próżności. ;-)


---
Cytat pochodzi z: "Przebudzenie" Anthony de Mello; Dom wydawniczy "REBIS" Poznań 1992; str.174-175