Użytkownik: kwiat99 13.07.2008 21:53 napisał(a):
Odpowiedź na: Tragiczna historia ge... | Tusiołek20 Czytelnik ma nie oczekiwać barwnych postaci? Moim zdaniem, wzięcie pod swoje pióro kogoś takiego jak Paganini oznacza automatycznie, że w książce muszą pojawić się ciekawe charaktery i wszystko co z nimi związane. Główny bohater - doskonały skrzypek przez długie lata pracujący na swój perfekcjonizm, wokół którego roi się od skandali, plotek i... Kościoła - rolę którego Sapkowski potrafił świetnie wykorzystać w swojej trylogii o Reynevanie. Winogradow mógł wdać się znacznie bardziej w szczegóły działań Jezuitów; w końcu ta książka nie jest biografią Paganiniego, bo ta jest zbyt ogólnikowa, zbyt wiele w niej niedomówień i to właśnie pozwala pozwala autorowi dopisanie zajmujących przygód, ubarwienie wydarzeń. Tergo mi zabrakło.

Co prawda pod koniec opowieści o Paganinim znacznie lepiej mi się czytało książkę rosyjskiego pisarza, jednak nie przesłoni to jej całkowitego obrazu, który wyszedł średnio. Można by "wyciągnąć" więcej z tego tematu. Czuję niedosyt.