Z czasem Gorycz zaczyna dominować w ludzkim organizmie, przygnębienie i nieszczęście staje się nie do zniesienia, a jedynym wyjściem wydaje się samobójstwo. Akurat w tym przypadku nieudane.

Weronika trafia do szpitala psychiatrycznego, w którym połowa "leczonych" to normalne osoby, które z przyczyn osobistych nie chcą lub nie mogą żyć na wolności.

Weronika dowiaduje się, że został jej mniej więcej tydzień życia, zażyte środki, które miały spowodować jej śmierć, osłabiły tylko serce. Bohaterka nie ma najmniejszej ochoty przebywać tyle czasu w szpitalu, woli swe życie zakończyć wcześniej. Poznaje jednak kilka ciekawych osób: Edwarda - schizofrenika, Mari chorą na depresję oraz zdrowiejącą już Zedkę. Każda z tych osób przedstawia swoją własną historię, powód, dla którego przebywają w Vilete.

Irracjonalizm i dziwaczność Weroniki uderza w oczy każdego Czytelnika. Jednak czy w jej postępowaniu nie ma niczego znajomego?
Czy śmierć była dla niej jedynym wyjściem?
Szaleństwo czy obojętność, co jest większym wariactwem?
Czy widzisz sens swojego życia?
Co Ty chciał(a)byś zrobić w ostatnich 24 godzinach swojego życia?