Wśród innych chórzystów bazyliki św. Jerzego wydaje się aniołem — obdarzony jest prawdziwie niebiańskim głosem. To Hubert — poza tym zupełnie zwyczajny, sympatyczny i nieśmiały dziesięciolatek. Wielu chciałoby zachować na zawsze wspaniały dar natury, którym to dziecko zostało obdarzone, ale jedynym sposobem na to jest kastracja...

Jest rok 1976, lecz dzięki kuglarskiej zręczności Amisa współczesna Anglia zmienia się w złowrogą, na poły średniowieczną krainę Wieku Wiary. Z potoczystej, mrocznej prozy wyłania się przewrotna i błyskotliwa satyra godna pióra Swifta, która przyprawić nas może o zawrót głowy.

[Rebis, 1994]