"Pan Wołodyjowski" to trzecia i zarazem ostatnia część Trylogii Henryka Sienkiewicza, wybitnego polskiego pisarza i laureata nagrody Nobla, żyjącego w latach 1846-1916. Tak jak pozostałe dwie części cyklu, dzieło zostało napisane dla "pokrzepienia serc" w bardzo trudnym dla Polski okresie niewoli. Sienkiewicz w Trylogii przypominał okresy niepodległości i świetności Rzeczpospolitej oraz przekonywał, że "nie masz takowych terminów, z których by się virbus unitis [wspólnymi siłami] przy boskich auxiliach [pomocy] podnieść nie można" ("Potop").

Pan Michał Wołodyjowski, najdzielniejszy żołnierz Rzeczpospolitej, wreszcie spełnia marzenie swego życia - zakochuje się z wzajemnością i żeni się. Jego wybranką jest młoda, energiczna, odważna Basia, którą pan Zagłoba żartobliwie nazywa "Hajduczkiem". Państwo Wołodyjowscy są bardzo szczęśliwi, ale wkrótce nad ich związkiem zawisają czarne chmury: Polsce grozi wojna z Turcją. Michał i Basia wyjeźdzają do stanicy w Chreptiowie, gdzie Tatar Azja zakochuje się w pani Wołodyjowskiej i pragnie ją porwać... Czy jego plan powiedzie się? Czy Turcja zaatakuje Rzeczpospolitą? Czy mały rycerz przeżyje wojnę? Na te pytania odpowie ostatnia część Trylogii.

Książka różni się od dwóch wcześniejszych części tym, że wątek fikcyjny jest znacznie bardziej rozbudowany niż w poprzednich dziełach Sienkiewicza. Według mnie jest to najlepsza część, ponieważ występują w niej o wiele ciekawsze postacie i mają niezwykłe przygody. Polecam ją wszystkim, którzy rozczarowali się " Ogniem i mieczem" i "Potopem". Myślę, że "Pan Wołodyjowski" może się wam spodobać.