"Ronja, córka zbójnika" to opowieść o dziewczynce, która dzięki samodzielności, odwadze, miłości i dziecięcej wrażliwości doprowadziła do pogodzenie zwaśnionych rodów.

Historia zaczyna się od przyjścia na świat Ronji, córki Lovis i Mattisa. Mieszkają w ogromnym zamku wraz ze swoją zbójecką bandą (12 zbójów), a Mattis jest najpotężniejszym hersztem w okolicy. W tę sama noc, kiedy narodziła się Ronja, w zamek uderzył potężny piorun i rozłupał go na dwie połowy. Po pewnym czasie do drugiej części zamku wprowadza się śmiertelny wróg Mattisa – Borka wraz z rodziną i swoimi rozbójnikami. Choć ojcowie się nienawidzą, Ronja i syn Borki, Birk darzą się ogromną sympatią. Spotykają się potajemnie. Spędzają czas na zabawie, rozmowach, a niejednokrotnie ratują się wzajemnie z opresji. Wkrótce wychodzi na jaw ich tajemnica. W wyniku gwałtownych spięć Mattias wyrzeka się córki. Ronja wraz z Birkiem opuszczają zamek, aby zamieszkać w Niedźwiedziej Grocie. Jest początek wiosny. Potem nastaje lato, lecz wkrótce zbliża się jesień. Wielkimi krokami nadchodzi też zima. Czas pobytu w grocie jest dla dzieci czasem próby. Nie tylko odwagi, ale przede wszystkim umiejętności bycia razem. Nie raz stawiały czoła niebezpieczeństwu. Razem przeżywały radości i smutki. Kłóciły się i odchodziły, żeby potem powrócić i rozumieć już więcej. To "dorosłe" podejście charakteryzuje Ronję i Birka, dwoje 12-letnich dzieci. Przez ten czas również tęskniły, szczególnie Ronja. Bardzo kochała ojca, z wzajemnością, dlatego teraz tak trudno było jej o nim zapomnieć.

Ronja uczy odwagi, odwagi osobistej. Ucieka z domu, ale w tym przypadku to konieczność. Potrzebny jest czas na zrozumienie problemu. Dziecko czuje się upokorzone i bezsilne. Coż może zrobić innego?

Astrid Lindgren w każdej swojej historii stawia na równi dorosłych i dzieci. Pokazuje, że nie powinno się odbierać praw dziecku, bo małe, bo niemądre, bo niedoświadczone, bo bezsilne. W tym przypadku zawinił ojciec, więc i on musi pierwszy "wyciągnąć dłoń". Musi też zaakceptować przyjaźń Ronji i Birka. Jednym słowem, musi przezwyciężyć nienawiść. W jaki sposób to zrobi? Na to pytanie odpowiada książka. Jedno jest pewne - miłość wygrywa, ale tylko wtedy, kiedy ona rzeczywiście istnieje. Bo przecież istnieje. To jest pewne.

Zupełnie zapomniałam! Ta ocena ma zachęcić do przeczytania nie tylko osoby szukające wzniosłych uczuć, ale i rozrywki. Wspomnę więc o istnieniu w tej historii pewnych zabawnych stworków Pupiszonków (nazwa pochodzi od ich szerokich kuperków), które kiedy się dziwią, mówią "Cemu una tak lobi? Dlacego lozwala nam dach? Cemu to tak?" :)